Ah ki, gördüm genə bir büti-məhpeykəri
Ah ki, gördüm genə bir büti-məhpeykəri, Mu-kəmərü qönçələb, gülrüxü şux-mənzəri.
Bir sənəmi şuxü şəng, sim-bərü lalərəng, Zülfi-siyahın görən narə yaxar ənbəri.
Nafeyi-ahuyi-Çin səndədir, ey nazənin, Badi-səba tək əbəs etmə məni sərsəri.
Getdi əlimdən, inan, saqi, amandır, aman, Bağrımı qan eyləmə, ver mənə ol sağəri!
Heykəli-candır bus öz hirzi-Yəmani kimi, Sanma ki, əfsanədir, hifz elə bu gövhəri.
Könlümün ayinəsi jəngi-qəm almış genə, Dur, səni tari, gətir nüsxeyi-Isgəndəri.
Pərdə üzündən əgər salsa mənim dilbərim, Tərk qılar bütpərəst bütkədeyi-Azəri.
Cami-meyi-eşqdən daim olur binəsib, Olmaya ta aşiqin məşqi rüxi-dilbəri.
Mat qalır müttəsil badiyeyi-tihdə, Olmaya ta salikin Xizr kimi rəhbəri.
Kağəzi-zərkəş gətir, ver mənə zərrin qələm, Ta ki, mən inşa qılım eşqdə bu məhzəri.
Çünki tamam eylədm mən bu tərəbxanəni, Hazır edin siz o dəm Maniyi-sürətgəri.
Onda mənim şəklimi, surəti-dildarımı, Nəqş edə bu səfhədə, şad edə bu kafəri.
Getdi Nəbati özü, qaldı sözü yadigar, Aşiq olanlar gəzər, axtarı bu dəftəri.
|