Ol zaman mən edərəm zövq ilə bu candan həzz

Ki, yetib vəslə, edəm söhbəti-canandan həzz.

Görcək o novgülü, könlüm güli-xəndanə dönər,

Necə kim, bülbül edər tərfi-gülüstandan həzz.

Mürği-dil məskəni ol zülfi-çəlipa olanı,

Qəm yeməz dəxi, edər hali-pərişandan həzz.

Qoyma xali qala könlüm qəmi-eşqindən kim,

Adətimdir, edərəm mən dili-suzandan həzz.

Lütf qıl, sinəmi qıl bir hədəfi-tiri-cəfa,

Könlüm istər edə bir navəki-müjgandan həzz.

Ver səfa könlümə, tök seyli-sirişkim gözdən,

Mən həmişə edərəm bu düri-qəltandan həzz.

Qəm yükün çəkməyə Məcnun kimi sərməst gərək

Ki, edər qönçə kimi çaki-giribandan həzz.

Təng olur ruyi-zəmin rəzm günü namərdə,

Mərd edər şir kimi ərseyi-meydandan həzz.

Ol güli-tazə niqabın, nolar, üzdən götürə,

Yetə pərvanəyə ta şəm’i-şəbistandan həzz.

Görsəm ol qaməti-mövzunu, itirrəm özümü,

Böylə kim, qumru edər sərvi-xuramandan həzz.

Dəxi bundan belə çox eyləmərəm meyli-visal,

Eylərəm mən də Nəbati kimi hicrandan həzz.