TAPDIQ DƏDƏ
I
Deyirlər bir dağ varmış, Çağlarmış hey dərəsi. Kəsilməzmiş yaz və qış Onun coşğun nərəsi. Başı, dibi qar, boran, Papaq geymiş dumandan.
Təbiətin qoynunda Görmüş sansız qış, bahar. Ağ saçları boynunda Inci kimi parıldar. Şəndir yaxın, uzağı, Gözəldir hər bucağı.
Qarlı, uca, dik başı Az qalır dəysin aya; Təpələrlə yanaşı Köksündə min bir qaya. Hər daşı, hər koması Laçın, tərlan yuvası.
Daşda bitən ağacda Gözü qalır insanın.
O dağlarda, yamacda Izi var hər zamanın. Uçar, baxdıqca xəyal, Gəlir zehnə min sual.
Qoynunda bir göl də var. “Ceyran gölü” adlanır. Güzgü kimi parıldar, Çıraq kimi hey yanır. Yaşıl köksünə yaz, qış Min bir çiçək taxılmış.
Alır sərin suyunu Yaxın qarlı dağlardan, Qoynunda bəslər onu Yaşıl donlu bir orman. Söyüd, çinar, göy qamış
Üstünə kölgə salmış. Gündüz günəş, gecə ay Gəlir tamaşasına. Ətəyindən axan çay Nəğmə söyləyir ona. Verir min bir yaraşıq Ona çiçək, sarmaşıq.
Bu dərədə hər bucaq Bənzər gözəl çələngə. Hər gül, çiçək, hər yarpaq Girdikcə rəngdən-rəngə, Quşlar verər səs-səsə, Nəşə gələr hər kəsə.
Qonmuşkən bu xəyalım Yurdumun bağçasına, Yalnız var bir sualım Təbiət fırçasına: Çəkdinmi böylə lövhə? Sən sənətin, düz söylə!
II
Bu dərənin qoynuna Sığınmışdı bir qoca. Tapdıq deyərlər ona; Özü adından uca. Son günləri yaşar dinc,
Qəlbində sönmüş sevinc. Gəncliyində bu qoca Sultanlardan, xanlardan Cəfa çəkmiş doyunca. Xalqı sıxdıqca zaman, Arxa çıxmış yoxsula, Könül vermiş bu yola.
Toplamış öz başına Eldə igid gəncləri; Çıxmış bir dağ qaşına Açmış döyüş səfəri, Ad çıxarmış o vaxtdan Bu ağ saçlı qəhrəman.
Çox yoxsulu qoparmış Zalımın pəncəsindən. Qız, gəlini qurtarmış Zülmün əyləncəsindən. Illər, aylar baş vurmuş, Tapdıq yorulub durmuş.
Keçmiş bahar günləri, Ömrü axmış su kimi; Yaş adlamış irəli, Baş ağarmış qu kimi. Göz bozarmış, bel çökmüş, Xəzan ömrünü sökmüş.
Düşmüş əlindən mizraq, Ox, yay, qılınc və qalxan; Olmuş doğduğu torpaq Ona qaranlıq zindan. Köksündə bir qanlı qış Tay-tuşundan ayrılmış.
Dünya görmüş bu qoca, Çıxmış bərkdən və boşdan. Vermiş illər boyunca Çox döyüşdə imtahan. Sınaqlı Tapdıq dədə Qatlamış hər bir dərdə.
Onu tanıyır uzaq, Yaxın obalar bütün; Yoxsul, sönük hər ocaq
|