İKİ QARANQUŞ
Kür kənarı, səhər, gözəlcə hava, Bürünüb, yamyaşıl çəmən, səhra. Oyanır çöl, çayır, bayır, dağlar, Dərələrdən gümüş sular çağlar. Saçılır tel-tel al şəfəqli işıq, Oxşayırdı təbiəti yaraşıq. Iki yolçu – sevimli qırlanğıc[i] Bir budaqda ötürdü hey “vic-vic!”. Mən də gəlməklərin edib təbrik, Oldum onlarla zövqü şövqə şərik: “Ötüşün, quşcuğazlarım, azad. Eləyin müjdə ilə könlümü şad. Çox uzun sürdü ayrılıq və səfər, Oralardan gətirdiniz nə xəbər?” 1909
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info