Keçibdi mövsimi-gül, getdi növbahar, əfsus!

Qalıbdı bülbüli-biçarə xarü zar, əfsus!

Riyazi-izzü şərafətdə bir gül açmışdı,

Qopardı ol gülü gülçini-ruzigar, əfsus!

O gül ki, qibtə edərdi ona behişti-çəmən

Tutubdu indi yer altında o, qərar, əfsus!

O gülbədən ki, ipək köynək incidərdi onu,

Olubdur indi o, torpaqla xakisar, əfsus!

Sən allah, ey qara torpaq, onu əziz saxla!

Odur mənim gözümün nuru, ey məzar, əfsus!

O taza ay hələ bədr olmamış tamamü-kamal

Batırdı ol ayı bu çərxi-ruzigar, əfsus!

O pak olan uca göylərdə bürci-Xurşiddən

Parıldadı uca bir ulduz, oldu tar, əfsus!