Mənə bədtərdi düzəxdən, əzizim, gülsitan sənsiz!

Odur hər sünbülü susən gözümdə bir tikan sənsiz!

Vəfasız dəhri-dun içrə əgər şəkkər qəzam olsa,

Olur zəhri-həlahil, tutiyi-şirinzəban sənsiz!

Səbəb noldu ki, məndən mehr.kəsdin, mehriban bülbül!

Olub qumri kimi ku-ku yenə virdi-zəban sənsiz!

Xoş ol günlər ki, vəslindən edərdim kami-dil hasil,

Olunca mübtəla hicrə, çıxaydı kaş can sənsiz!

Əlif tək sərv qəddin, can içində getdi, qəmxarim,

Necə aram tutsun, bilməzəm, cism içrə can sənsiz?

Çıxar sübhü məsa əflakə dudi-şöleyi ahim,

Zəbani-halimə kiryan olur kərrubiyan, sənsiz.

Nəzər qıl, qönçeyi-lalə misalı bir-biri üstən

Çəkilmiş sinəmə, gör kim, necə daği-nəhan sənsiz!