Ta ki, gördüm mən cəmalın, ey pərivəş dilbərim,

Mənzəri-xurşid tək yaş ilə doldu gözlərim.

Bülbüli-zarəm yüzündən ayru, taqət qılmazam

Kim, yüzündür bu cahan bağında vərdi-əhmərim.

Mən dəxi yad eyləmən dünyavü cənnət bağını,

Ləblərin ta kim, olubdur məşki-abi-kövsərim.

Şərbəti-hicrinlə qılma, dilbəra, ağzımnı təlx,

Tutiyəm, ləlindürür qəndü nəbatü şəkkərim.

Neçə gündür ki, Xətayi asitanın yastanur,

Sormadın bir gün ki, xanı ol ğulami-kəmtərim?