Pərişan zülfi-müşkinin güli-xəndanə düşmüşdür,

Ucundan dürlü sevdalər xəti-reyhanə düşmüşdür.

Məgər xurşid imiş hüsnin ki, qıldı aləmi rövşən

Kim, ol rəxşəndə ənvari məhi-tabanə düşmüşdür.

Qamış yayını qurmuşsan bizə əz ğəmzə hər saət,

Əya dilbər, onun səhmi, yəqin kim, canə düşmüşdür.

Cəmalın iştiyaqindən eşitməzsən fəğanimni,

Vüsalın iftiraqından könül hicranə düşmüşdür.

Xətayi bəndəyə saqi içirmiş cami-səhbadən,

Görün, meyxanə küncündə, əcəb məstanə düşmüşdür.