Bağdaş qurub otursa nigarım, fəğan qopar,

Dursa-otursa, fitneyi-axirzaman qopar.

Şirvan xəlayiqi xamu Təbrizə daşına,

Mülki-Əcəm sorar ki, qiyamət xaçan qopar?

Yetdükcə tükənür ərəbün kuyi, məskəni,

Bağdad içində hər necə kim, türkman qopar.

Çıxsa saraydən bu cahan varisin dutar,

Bir mürşidi-təriqət, pirü cəvan qopar.

Görmüşdü ta Xətayi əzəldən yəqin muni,

Nuhun əlaməti gəlür, andan tufan qopar.