Bu sürahi, filməsəl, bir dilbəri-canandurur.

Rahi-ruhəfza anın içində nazik candurur.

Məclisi-üşşaqi  pürnur etsə ol hər şəb nola

Kim, məlaik şəmi gögdə kövkəbi-rəxşandurur.

Səcdeyi-şükr eyləyüb hər dəm ayağa baş içün

Çün görər üstündə daim sayeyi-sübhandurur.

Səbzxət saqilər, andan doldurun peymanələr,

Xızr cami tək pür abi-çeşmeyi-heyvandurur.

Bir pəri sərvi-səhi-qəddir ki, durmuş rəqs içün,

Yoxsa cənnət məclisində tubiyi-rizvandurur.

Cami-Cəmşidü Cəmin dövrani xətm oldu tamam,

Dövri-cam indi anındır kim, şəhi-dövrandurur.

Budur ol ayineyi-İskəndəri-gitinüma,

Munda rövşəndir, cahanda hər nə kim, pünhandurur.

Bu sürahidən məvali dolduranda dustkam,

Qayğudan düşmən xəvaric yürəgi bir qandurur.

Görmədi heç kimsə mun tək simtən, məhbubi-şux,

Kakili zərrinü taci dəxi nur əfşandurur.

Yerdə əksi-çərxi-pür kövkəbdir olmuş aşikar,

“Nəssi-əzzinəs-səmavət” ayəti-bürhandurur.

Beylə qiymətlü cəvahir xansı mədəndən çıxar?

Kün fəkan mülkin baha versən, hənuz ərzandurur.

Bu Xətayi andan dər əzəl bir cürə mey,

Ta əbəd hüşyar olmaz, məsti-cavidandurur.