Ey sənəm, eşqində hər dəm bu könül bimardir,

Eylə kim bülbül dəxi ba eşqi-güldür, zardir.

Nə əcəb yüz üstə ol zülfün yatursa hər zaman,

Bu mühəqqəqdir ki, gənc üstə nigəhban mardir.

Möhnəti-hicran əlindən, ey sənəm, qəm çəkmənəm,

Dərdi-eşqin, ey pəri, hər dəm mana ğəmxardır.

Dün dedi həmdəm mana: – Kimdir sənin könlün alan?

Mən dedim: – Bilməzmisən, ol gözləri xumxardir.

Necə tərk etsün Xətayi gül yüzinin vəsfini

Kim, şikəstə bülbülün daim yeri gülzardir.