Ta ki, düşdüm hicrinə, könlüm fəğanə başlər,

Gəldi ahimdən mənim fəryadə dağü daşlər.

Hüsnini yad eyləsəm, ey sərv boylu dilbərim,

Firqətindən çeşmə tək axar gözümdən yaşlər.

Mehri-ruyin sərbəsər sehr ilə dutdu aləmi,

Fitnəvü qövğayə saldı ol göz ilən qaşlər.

Eşqə dil verdin deyə cövr etmə, ey zahid, mana,

Can verür məşuqə daim aşiqi-qəllaşlər.

Naseha, eyb eyləmə miskin Xətayi şerinə,

Çün həqə məlumdurur könlündə sirrü faşlər.