Bu tübşi kim, yeri dər ziri-padır,

Fələklər çərxi anə rəhnümandır.

Həmişə xakə sanmışdır özüni

Anınçün gözlər içrə tutiyadır.

Müdəvvərdir, müsəvvərdir, münəvvər,

Yer üstə sureyi-şəmsüz-zühadır.

Anın miratinə bax, həqqi gör kim,

Kim, ol aineyi-geytinümadır.

Yüzi ol şəms imiş bəzm əhli içrə,

Təala şanəhü, əhli-liqadır.

Anınçün olmuş anın şərbəti pak

Ki, heyvan suyilən yüz tən nəvadır.

Xətayi, şükr qıl həq qüdrətinə

Ki, həqqin bilməyən əhli-xətadır.