Gəldi sürahi məclisə, rəf eyləmiş niqab,

Nur eylədi bu məclisi zərrinpər afitab.

Manəndi-cami-Xızr nəbidir misal ilən,

Abi-həyat içindəki can bəxş edən şərab.

Qül-qül deyər mütariyə, yəni di gəl, di gəl,

Baş endirir piyaləyə kim, qılma ictinab.

Məşuqi-sərvqamətü məhbubi-simtən,

Tavusi-rövzə cilvə qılır, çıxmış əz hicab.

İçmiş şərabi-ləl çü sərxoş öpər əyağ,

Nəql eyləməkdə canü cigərdən dilər kəbab.

Ayineyi-İskəndərü həm cami-Cəm budur,

İzhar edər cəhanı, qılur şeyxi çün şəbab.

Hər yerdə kim, otura, Xətayi, o xurvəş,

Gögdə məlayik oxur: “Ya leytəni turab”.