Ey dedigin cümlə yalan, qövlü qərarın yox imiş,

Çin xəbərin söyləmə kim, mişki-tatarın yox imiş.

Heç gündüz olmaz gecəsiz, heç fərəh olmaz nəş’əsiz,

Sən nə qış oldun ki, sənin tazə baharın yox imiş.

Ey könül, onun evi sən, səndə zühur eylədi həq,

Bəhri-mühit oldu adın, həddü kənarın yox imiş.

Səndə ara, istə səni, ta bulasan səndə səni,

Sən sana yar ol bul anı, sanma ki, yarın yox imiş.

Ey diləyin küllisi yar, istədiyin cümlə nigar,

Aşiq isən gər nə üçin əldə nigarın yox imiş?

Ey büti-maçinə tapan, Azər idin Nəmrud ilən,

Eşqə Xəliləm demə çün, gül kimi narın yox imiş.

Yüzü gözündür suyumuz, mai-məindir meyimiz,

Sən nə bilirsən bu meyi, çünki xumarın yox imiş.

Zahidü sufidir adın, gör nə acı oldu dadın,

Ey ulu ad istəməyən, qeyrətü arın yox imiş.

Buldu Nəsimi səni çün, necə ənəlhəq deməsin,

Ey bu sözə münkir olan, dövlətü darın yox imiş.