Ey rüxün, rəngi-üzarın çün bəqəm qatında nil,

Ol camalın vəsfidir fikrim, zəhi fikri-cəmil.

Canımı vəqf eylədim şol arizin uçmağına,

Ta mənim qanım sana çün səlsəbil oldu səbil.

Arizin nurunda görmüşdür müənbər xalını,

Şol səbəbdən bitəkəllüf nara düşmüşdür Xəlil.

Şəm’i-rüxsarın mənim də’vimə tanıqdır bu gün,

Hacəti höccət deyil, hər qanda rövşəndir dəlil.

Ol kitabın kim, bu əql anın rümuzun bilmədi,

Qəmzeyi-qəmmazın öyrətdi mana biqalü qil.

Çün bərabərdir müdam zülfü üzarın şivəsi,

Bəs neçün cövrün kəsir oldu vü ehsanın qəlil?

Seyyidin şe’ri sənin vəsfində mö’cüzdür tamam,

Bilmənəm ruhülqüdüs tə’lim edər, ya Cəbrəil.