Qiblədir üzün, nigara, qaşların mehrablar,

Surətin müshəf, vəli mişkin xətin e’rablar.

Çöhrənin əksi əzəldən dışra çıxdı pərdədən,

Düşdü anın şö’ləsindən ayü günə tablar.

Aşiqin əhvalını aşiqlərə sor kim, bilir,

Bilməz illa eşq oduna yanmayan bixablar.

Eşq odu uğraşdı şəm’in canına, gör kim necə

Həm yanar, həm gözlərindən axıdar seylablar.

Şərh əgər qılsam camalın dəftərindən bir vərəq,

Hər sözüm min fəsl olur, hər fəsl yüz min bablar.

Aşiqin cigər qanından şərbəti var, ey həkim,

Qatma anın şəkkərinə qənd ilə innablar.

Çün Nəsimi cavidani yar ilə buldu vüsal,

Qoy necə dönərsə dönsün bu yaşıl dolablar.