Fəzlinə bel bağladım, ya vahidü fərdü əhəd!

Cümlənin mə’budu sənsən daima həyyül-əbəd!

Oxuram ismində bismillahir-rəhmanir-rəhim,

Ey sifatındır sifati-qül hüvəllahü əhəd.

Əvvəlü axır hüvəllahil-ləzi sən la-yəmut,

Zahirü batin hüvəlbaqisən, Allahüs-səməd.

Ləm yəlid sənsən oxurlar, ey vələm yuləd, səni,

Ləm yəkun zatü sifatındır ləhü küfüvən əhəd.

Ol zaman kim, lütf ilə bir gövhərə qıldın nəzər,

Zahir ol gövhərdən oldu cümlə əşya laədəd.

Kaf ilə nundan yaratdın on səkiz min aləmi,

Qüdrətindən ərbəin gündə tamam odlu cəsəd,

Seyyidin könlündə sənsən, səndən özgə nəsnə yox,

Həm dilində bu fəqirin daim aydır ya əhəd.