Əlif – Ol qəddinə ögündigiçün sərvü çinar,

Olmadı onlara göftarü nə rəftarü nə bar.

Bey – Bu gün badi-səba zülfünə tuş oldu məgər

Ki, dilü can elinə mişkü əbir etdi nisar.

Tey – Təmənna edən ancaq tapuna mən deyiləm,

Bu həva ilə keçər şeyxü fəta, mirü kübar.

Sey – Səradan çəkərəm ah sürəyyaya irər,

İllər ilə sana bir gün nə əcəb etmədi kar.

Cim – Can gözü görər nuri-camalında sənin,

Lövhi-dildə yədi-qüdrət yazalı nəqşü nigar.

Hey – Həyati-əbədi buldu vüsalında irəm,

Firqətin zəhrin içər, ey neçələr leylü nəhar.

Xey – Xətindən utanır nəsx ilə reyhanü sülüs,

Ta mühəqqəq ana manənd olalı xəttü qübar.

Dal – Dərd ilə düşən könlümə məh mehridir ol,

Üz urub qürbətə bir gün eləyim tərki-diyar.

Zal – Zikr etdigi bu kim ləbinin şəkkərini,

Tutiyi-canü könül bir dəm ola xoşgöftar.

Rey – Rəqibin üzünə baxma, eşitmə sözünü,

Dilbəra, çünki anın qövlidürür cümlə fişar.

Zey – Zamanın nəsinə şad olayım, bir ləhzə,

Dili-qəmginimə heç vermədi aramü qərar.

Sin – Sahir gözünün məkrini dil şərh edəməz

Ki, nə cadu bilir ol fitnələri, nə əyyar.

Şin – Şol zülf ilə xal oldu mana danəvü dam

Ki, bu dil mürğü dü aləmdir ana seydü şikar.

Sad – Səbr et dedi dildar bu gün mana, dedim:

Aşiqə səbr mahal oldu dəxi qeyrətü ar.

Zad – Zərb uralıdan canıma məstanə gözün,

Getmədi başda dəxi xəmr iləvü gözdə xumar.

Tey – Tolu könlüm evi nuri-təcəllayi-camal

Ki, görükməz gözümə zərrəcə əğyar, nə yar.

Zey – Zalım gözünə hey de ki, cövr eyləməyə,

Etməsin şəmsü qəmər kimi məni zarü nizar.

Eyn – Aşiqlərə aləmdə çe duzəx, çe behişt,

Bir olur tirəvü mehri üzü məstani-bahar.

Ğeyn – Ğeyrət budur, ey şah ki, kuyində müdam,

Ta ki, ömrüm ola ləbbeyk edəlim çakərvar.

Fey – Fərda səni təftiş edə aşiq, göricək

Nə rica ana behişt ola, nə heysiyyəti-yar.

Qaf – Qaşınla gözün, zülfü dəhanın həvəsi

Bizə nə izzətü hörmət qodu, nə elmü vüqar.

Kaf – Ki urdu yədi-qüdrət, dedi bir huri-lətif:

Gəlmədi sənciləyin, gəlməyə ta ruzi-şümar.

Lam – Layiq ləbinə lə’l degil, gül rüxünə

Kim, anın mə’dəni səng oldu, munun mişki-tatar.

Mim – Mürği-dilü can istəməyə baği-behişt,

Kaşiyan zülfi-həbib ola, xətü xalı mədar.

Nun – Novruz olucaq yar ilə xoşdur gülü mül,

Çalına çəngü rübab, oxuna üşşaqi-nigar.

Vav – Var, uymagilən sən bu yavuz nəfsə bu gün,

Adəmin hur mələk həmdəmi niçün ola mar.

Hey – Həvəs etmə Nəsimi, büti-hərcayiyə kim,

Ola əğyar ilə yar, edə vəfadarını zar.

Lam əlif – La deməzəm gər məni qətl edə gözün,

Dili Mənsursifət eyləyəsən zülfünə dar.

Yey – Yeri eylə tənə’üm yemədən səni bu yer,

Kim əcəl çənginə düşsə, sənəma, sanma çıxar.