Saldı xəbəri-hüsnünüz, ey sərvəri-xuban,

Qovğaya cahani,

Rövşən qılır ənvari-rüxün, ey məhi-taban,

Kövn ilə məkani.

Şayəsteyi-dərgahi-həq olmaq dilər isən,

Cuyayi-həq ol kim,

Hər kim ki, həqi tanımadı, olmaya insan,

Heyvan degil ani.

Insanı görün kim, necə bu tinəti qıldı

Həq öz kərəmindən.

Ziba yaradıbdır, sənəma, xaliqi-sübhan,

Bu cism ilə cani.

Hər kim ki, deməz surətinə məzhəri-həqdir,

Vaqif degil andan,

Ol bixəbərə söylə ki, ta qalmaya nadan,

Bilsin bu bəyani.

Fani olisərdir bu cahan aqibətül-əmr,

Rəhm eylə mənə sən,

Bilgil ki, vəfa eyləməyə kimsəyə, ey can,

Bu dünyəyi-fani.

Hər kim ki, sənin gözlərinə müştəri olmaz,

Cana, çü Nəsimi,

Qılmaz dilü can qaşın ilə gözünə qurban,

Aşiq demə ani.