Sal bürqəyi üzündən, əya surəti-rəhman,

Tərh eylə gümani,

Hər kim ki, camalın görə, ey xosrovi-xuban,

Qurban edə cani.

Fariğ degiləm şövqi-rüxündən, dünü gün mən,

Yanmaqdayam, ey dost!

Yə’qubsifət qılma məni zarü pərişan,

Ey Yusifi-sani!

Aramım ilə, əql ilə imanü dilü din,

Kimdir, sənəma, sən!

Hər kim ki, gətirməz xət ilə xalına iman,

Kafir derəm ani.

Rəhm eylə, əya sərvəri-xuban ki, fəqirəm,

Sən şahi-qənisən,

Ol xalü xətin aşiqə həm qiblə, həm iman,

Ey bəhri-məani.

Hər kim ki, səni həq deyibən səcdəyə enməz,

Inkara düşübdür.

Qıl həzrətinizdən anı mərdud çü şeytan,

Ol üzü qərani.

Pərvanəsifət şəm’i-rüxün narına yandı,

Ey dust, Nəsimi.

Rəhm eylə ana, lütf elə, ey sərvəri-xuban,

Yandırmagil ani.