Qonaq Kitabı
Çün bəyan oldu rümuzi-əlləməl-əsma bizə

 

Çün bəyan oldu rümuzi-əlləməl-əsma bizə,

Rövşən oldu nükteyi-sirri-şəbi-əsra bizə.

 

Zərreyi-mehriz, əgərçi mətləi-nur olmuşuz,

Qətreyi-bəhriz və lakin mövc urar dərya bizə.

 

Zahida, biz çəkməziz imruzü fərda qüssəsin,

İbni-vəqtiz, lacərəm imruz olur fərda bizə.

 

Ümmuhatın zübdəsiyiz, həqqə məzhər düşmüşüz,

Şoylə zatız kim, bulunmaz bir dəxi həmta bizə.

 

Bilmişiz dünyayi-faninin nədir keyfiyyəti,

Rövşən olubdur xifayi-aləmi-üqba bizə.

 

Yar eşiyindən bizi, zahid, çağırma cənnətə,

Cənnətül-mə’va sizə, bu surəti-ziba bizə.

 

Çar ənasirdir bizi surətdə qıldıran qərar,

Yoxsa mə’nidə məqami-qürbi-həqdir ca bizə.

 

Mən ki, mə’ni gülşənində söylərəm bülbül kimi,

Həsrət eylər nitq ilə tutiyi-şəkkərxa bizə.

 

Cənnəti-didar imiş məqsudi-əhli mə’rifət,

Bir nəfəs ansız gərəkməz cənnətul-mə’va bizə.

 

Ey Nəsimi, qafil olma şol humayun kölgədən

Kim, qılır hərdəm təcəlli Qafdan ənqa bizə.

 

 



 
[1] 
 
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info