Cami-səfayı bizə sun, saqiya
Cami-səfayı bizə sun, saqiya Kim, susamış ol meyə əhli-səfa!
Şol meyi kim, günəş anın camıdır, Şol ki, buyurmuş və səqahüm xuda.
Şol kim, anın şə’ninə oldu nüzul, Sureyi-taha ilə həm həl-əta.
Ərşi-ilahi ilə içər müdam Cam ələl-ərş meyi-istiva.
Kim ki, bu meyxanəyə basdı qədəm, Bisərü pa olduvü sər, ya nə pa?
Şahidi-qeybi ilə oldu hərif, Həstiyi-pəndardan oldu cüda.
Hur ilə cənnətdə məqam eylədi, Ömri-əbəd bulduvü gördü liqa.
Xızr kimi içdi həyat abını, Canü təni cümləsi oldu bəqa.
Ey çəmənü rövzə boyun sidrəsi, Hüsnü məlahətdə rüxün müntəha!
Məskəni-ərvah saçındır, saçın, Lə’li-ləbin canlara darüş-şəfa.
Zülfünü vəl-leyl oxuram hər gecə, Üzünü hər ertədə şəmsüz-züha.
Gör bu Nəsimi nəfəsi kim, necə Buyi-Məsiha kimidir canfəza.
Nəzmi-Nəsimi ki, dürərdir adı, Gör ki, nə gövhər satar, olmaz bəha.
|