Qonaq Kitabı
Bəhri-mühitə düş kim, dəryayi-ə”™zəm oldur

 

Bəhri-mühitə düş kim, dəryayi-ə’zəm oldur,

Adəmdən olma qafil, neçin ki, adəm oldur.

 

Ruhülqüdüs dəmindən şol mürdə kim, dirildi,

Mə’nidə şöylə bil kim, İsəbni-Məryəm oldur.

 

Əsrari-küntə-kənzən hər sinə məhrəm olmaz,

Arif gərək bu sirrə, niçün ki, məhrəm oldur.

 

Kirpiklərin oxundan bir ox bu yana göndər,

Çünki, bu yarəlinin zəxminə mərhəm oldur.

 

Surətdə gərçi dilbər mə’şuqədir və leykin

Mə’nidə, filhəqiqə, aşiq dəxi həm oldur.

 

Qəmginə şadlıqdır yarın qəmi və leykin

Qəmginə əm bulunmaz yarın qəmi, qəm oldur.

 

Hər arifin kim, oldu ayinəsi camalın,

Aləmdə şək degil kim, Iskəndərü Cəm oldur.

 

Qalu bəlada zülfün canımla həmdəm oldu,

Yə’ni həmişə bil kim, ərvaha həmdəm oldur.

 

Cansız bədən nə bilsin ənfasını Məsihin,

Şol cana sor kim, anı bildi ki, dəm, dəm oldur.

 

Mənsur əgərçi həqdən rüsvayi-aləm oldu,

Andan ana nə qəm kim, rüsvayi-aləm oldur.

 

Ey Kə’beyi-həqiqi, lə’lin nə Zəmzəm olmuş,

Kim susamış, Nəsimi aydır ki, Zəmzəm oldur.

 

 



 
[1] 
 
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info