Həmdüllillah kim, camalından cahan pürnurdur,

Şol cəhətdən mülki-can viranəsi mə’murdur.

Yeddi ayətdir ki, yazmış dəsti-paki-ləm-yəzəl,

Xətti-mişkin rəqqi-mənşur üstünə məsturdur.

Oxuyan hərfü kitabü xəttin, ey can, bildi kim,

Əhmədə tahavü yasin, Musaya vət-turdur.

Qibləyi əhli-səfa dedi əmini-ənbiya,

Səcdə bil kim, qibləsiz cayiz degil, məşhurdur.

Kim ki, can tərk etmədi yolunda gerçək dilbərin,

Gər ənəlhəq söyləsə sən sanma kim Mənsurdur.

Fatihə, sövmü səlatü rövzeyi-Darüssəlam,

Xazini-əbvabi-cənnət həm nəimü hurdur.

Qaməti sərvü sözü şəkkər, ləbi abi-həyat,

Surəti həqdir, üzü gör kim, nə xoş mənzurdur.

Həqqə minnət, çün Nəsimi buldu vəslindən bərat,

Şol cəhətdən dəmbədəm bu suz ilə məsrurdur.