Ey qılan də’vi ki, sufiyəm, fütüvvatın nədir?

Gər səfa əhlindən oldun, həqqə mir’atın nədir?

Arifi-nəfs olmayınca kimsə bulmaz həqqə yol,

Də’viyi-irfan edərsən, göstər isbatın nədir?

Olmayan fani, özündən mürtəfe olmaz hicab,

Faniyəm dersən, əcəb, bu zərqü tamatın nədir?

Nuri-həqdən urma laf, ey kəndisindən bixəbər,

Bilmədin çün səndə ol müsbahü müşkatın nədir?

Buriyavü teyləsanü xirqədən yox hasilin,

Keç bu surətdən, özünü tanı kim, zatın nədir?

Eyləmişsən surəti-sufiliyi dükkani-kəsb,

Bundan özgə var isə göstər kəramatın nədir?

Çünki sən məhkumi-nəfsi-şumsan, ey bülhəvəs,

Kimsəyə kafir demə, qoynundakı latın nədir?

Də’vi eylərsən ki, mən seyri-məqamat eylərəm,

Bilməzəm, ey xər, bu yolda mindiyin atın nədir?

Çün bulunmaz biriya aləmdə bir sahibkamal,

Ey Nəsimi, fariğ ol, bunca məqalatın nədir?