Zey günəş kim, zərrəsindən mahi-taban göstərər,

Zey dəniz kim, qətrəsindən bəhri-ümman göstərər.

On səkiz min aləmə ayinə oldu surətin,

Çar ənasir surətində şəkli-insan göstərər.

Canü dil Beytülhəramı vəslin oldu, ey nigar,

K’əlləzi əsrayı hər dəm anda sultan göstərər.

Cameyi-cümlə xəlayiq nüsxeyi-ümmül-kitab

Olduğiçün, bu bəşər şəklində Qur’an göstərər.

Tövhidin bəhrinə fərdi-vahid olub qalmayan,

Yoxdurur tövhidi anın, küfrə iman göstərər.

Eylədi çün bu Nəsimi faş ənəlhəq sirrini,

Dönmədi, eşqin yolunda əhdü peyman göstərər.