Qeybi-mütləq sirrini əgərçi pünhan göstərir,

Aşikarə kəndözin bər vəchi-insan göstərir.

Gər dilərsən, görəsən həq üzünü eynəl-yəqin,

Bistü-həştü sivü dü tə’vilü bürhan göstərir.

Üzü müshəf, xətti bismillah, xalı nöqtədür,

Sözü rəhmanir-rəhim, məcmui-Qur’an göstərir.

Hazihi cənnati ədnin, fədxəluha xalidin,

Sureyi-səb’ülməsani hurü qılman göstərir.

Qəm degil bər dar olur Mənsur, ənəlhəq çün dedi,

Əcrinə buldu savabı, dərdə dərman göstərir.

Dürlü-dürlü don içində gördüm anı dəmbədəm,

Şivə birlə külli-yövmin hüvə fiş-şan göstərir.

Əvvəl-axır, batinü zahir həqiqət halını

Surətü mə’ni mana dər cism, dər can göstərir.

Gecə-gündüz zülmətü nuru cəlal ilə camal,

Qəhrü lütfü aşiqə küfrü həm iman göstərir.

Vəslə vasilsən, qənimət dut, Nəsimi, bu dəmi,

Gərdişi-çərxi-fələk nagah hicran göstərir.