Mö’minin qəlbi içində çünki beytüllahdır,

Neçin izzət eyləməzsən, anda çün Allahdır.

Ol məqamı tanrının kim, ərş oxuyurlar anı,

Mö’minin qəlbidürür kim, təxti-şahənşahdır.

İstəgil bir əhli-dili, ol bilir həq yolunu

Kim, anın rövşən dilində həqqə doğru rahdır.

Yerdə, göydə hər nə kim var, dünyada, üqbada həm,

Cümləsindən bəlkə yaxşı bir dili-agahdır.

Ey Nəsimi, hər kim ol dil Kə’bəsin qıldı təvaf,

İrdi məqsudü murada, vasili-dilxahdır.