Hər nəyə kim, baxırisən anda sən Allahı gör,

Qəncərü kim, əzm qılsan sümmə-vəchüllahı gör!

Bu ikilik pərdəsindən keç, hicabı rəf’ qıl,

Gəl bu birlik rövzənindən bax, bu sirrüllahı gör!

Keç ənaniyyət sözündən, könlünü viranə qıl,

Necəsi tezcik bilürsən küntə-kənzüllahı gör!

Həcci-əkbər qılmaq istərsən gəl, ey zahid, bəri,

Aşiqin qəlbi içində sən bu Beytüllahı gör!

Can gözilə baxdın isə kainatın eyninə,

Andan özgə nəsnə varmı həsbətənlillahı gör!

Münkiri-rö’yət degilsən surəti-həq görməyə,

Baxdığınca hər nəzərdə eyni-zatüllahı gör!

Lövhi-ixlas eylədinsə könlünü, ey müttəqi,

Kürsiyi-rəhmana ağdın, gögdə ərşüllahı gör!

Ölmədən nəfsini öldür, arifi-rəbb olasan,

Nəfxeyi-ruhülqüdüsdən məhz rühüllahı gör!

Elmi-hikmətdən bilirsən bir bəri gəl, ey həkim,

Sən Nəsimi məntiqindən dinlə Fəzlüllahı gör!