Qonaq Kitabı
Küntə-kənzin kənzivü, Allahi-nurun nuruyam

 

Küntə-kənzin kənzivü, Allahi-nurun nuruyam,

Rövzənin rizvanıvü, cənnati-ədnin huruyam.

 

Kafü nunun məbdəi’, həm kainatın mənşəi,

Laməkanın şəmsivü bədrü şəbi-deycuruyam.

 

Aləmü zatü sifatam, mənbəi-mövtü həyat,

Həm həsari-kün fəkanam, həm anın məhsuruyam.

 

Söyləyən hər natiqin dilində məndən özgə yox,

Səqfi mər’fuin əsası, beytinin mə’muruyam.

 

Nitq ilə sövtəm, əzəldən ta əbəd həm qüvvətəm,

Hazıram hər yerdə, həm hazırların məhzuruyam.

 

Nuh ilə tufan mənəm mən, həm nicatam, həm həlak,

Həm yeməm, həm gövhərəm, həm ol yemin məbhuruyam.

 

Nazirəm, həm binəzirəm, həm bəsirəm, həm bəsər,

Həm ikilikdən münəzzeh, vəhdətin mənzuruyam.

 

Həm fəqirəm, həm dilənçi, həm məlik, həm padşah,

Həm mənəm ustadi-sənət, həm anın muzduruyam.

 

Şahidəm, şəm’əm, şərabam, saqiyəm, həm cami-Cəm,

Kövsərəm, həm səlsəbiləm, həm meyin ənguruyam.

 

Zahirəm, zahirdə faşam, məzhərəm, həm müzhərəm,

Batinəm hər şeydə, yə’ni batinin məsturuyam.

 

Həm bəqa darül-xüludun nazıyam, həm ne’məti,

Həm fəna darül-qürurun darıyam, Mənsuruyam.

 

Həm kəlamam, həm mələk, həm vəhy, həm ruhül-qüdüs,

Həm hesabın saəti, həm yövmi-həşrin suruyam.

 

İbtidasız cövhərəm qaim bənəfsi labəğeyr,

Həm nəimi-xalidəm, həm ne’mətin məşkuruyam.

 

Həm cəmiləm, həm camalam, həm vədudam, həm ədəd,

Kafirə mövtü müsibət, həm Xəlilin suruyam.

 

Həm mənəm Vadiyi-əqdəs, həm mənəm narü şəcər,

Həm mənəm nuri-təcəlla, həm Kəlimin Turuyam.

 

Həm cahanam, həm cahanın eynivü mahiyyəti,

Həm Xətavü Çinü Rumun qeysərü fəğfurüyam.

 

Lövhü Tövratü Zəbur, Incilü Fürqan, həm sühəf,

Həm kəlami-natiqəm, həm rəqqinin mənşuruyam.

 

Həm bəratü qədrü əsra, həm siyamü həccü eyd,

Həm mühərrəm, həm mühərrəm şəhrinin aşuruyam.

 

Həm uran ol nəfxeyi, həm ruhi-adəm, həm türab,

Həm qiyamət suruyam, həm məhşərin məhşuruyam.

 

Həm Süleymanam, həm anın mülkəti-layənbəği,

Həm Süleymanın quşu, həm Xatəmin dəsturuyam.

 

Katibəm, kilkəm, dəvatam, əbcədəm, lövhəm, heca,

Nöqtəyəm, hərfəm, bu hərfin sətriyəm, məsturuyam.

 

Həm ənasir, həm təbaye, həm mürəkkəb, həm bəsit,

Cümlənin əslivü fər’i, qadirin məqduruyam.

 

Həm rəbiəm, həm xərifəm, həm mənəm seyfü şita,

Həm qışın məbrudu oldum, həm yayın məhruruyam.

 

Buğdayam, həm asiyabam, həm xəmirü həm fətir,

Səlsəbilin xəmriyəm, xummariyəm, məxmuruyam.

 

Həm səvadi-ə’zəməm, həm Misri came’, həm mühit.

Həm bu bəhrin gövhəri, həm lö’löi-mənşuruyam.

 

Həm mənəm məqsudü məqsəd, həm təmənna, həm dilək,

Həm mənəm hər işdə zakir, həm anın məzkuruyam.

 

Həm mənəm hadivü nafe, həm mənəm zarü müzürr,

Həm mənəm qüfranü rəhmət, həm anın məğruruyam.

 

Həm təbibəm, həm əliləm, həm əlacam, həm səqim,

Həm şəfanın səhhəti, həm ne’mətin rəncuruyam.

 

Həm hürufam, həm kitabam, həm kəlamam, həm Kəlim,

Fəthənin mənsubuyam, həm kəsrənin məcruruyam.

 

Hə cəbəl, həm kəhf, həm Əshabi-kəhfəm kəlb ilə,

Həm Qafrın simurğuyam, həm quşların əsfuruyam.

 

Ey Nəsimi, sən degilsən, cümlə oldur, cümlə ol,

Ol kim, aydır bu zəminü asimanın nuruyaım.

 

 



 
[1] [2] 
 
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info