Surəti-rəhmanı buldum, surəti-rəhman mənəm!

Ruhi-mütləq həq kəlamı qaf-vəl-Qur’an mənəm!

Həm mənəm anəstünarən sirrini faş eyləyən,

Həm Xəlil oldum, bu nara Musiyi-İmran mənəm!

Həm Məsihəm, həm Skəndər, həm mənəm abi-həyat,

Həm həyati-Xızr buldum, çeşmeyi-heyvan mənəm!

Həm mühitü həm kənaram, həm sədəf, dürdanəyəm,

Həm bu bəhrin gövhəri, həm gövhəri-ümman mənəm!

Həm xəyalam, həm camalam, həm süfatam, həm tələb,

Həm nüquşam, hə bu nəqşə valehü heyran mənəm.

Zülmətəm, mövtəm, məmatam, həm həyatam, həm məmat,

Mö’minə Nuham, nicatam, kafirə tufan mənəm!

Həm əlacam, həm təbibəm, həm kəlamam, həm Kəlim,

Həm bu rənc rəncuruyam, həm dərdlərə dərman mənəm!

Saqiyəm, şəm’əm, şərabam, həm xumaram, həm xəmir,

Səlsəbiləm, saqiyəm, həm sağərü peyman mənəm!

Həm səlatam, həm zəkatam, həm mənəm zərqü riya,

Həm mənəm imanü tövhid, şö’leyi-iman mənəm!

Həm nəiməm, həm rəhiməm, həm kəriməm, həm kərəm,

Həm nəimü xüldəmü həm cənnəti-rizvan mənəm!

Ey Nəsimi, sən həqi bil, həqqə iqrar eylə kim,

Çünki insanü bəşərsən, həq deyən insan mənəm!