Əvvəl ki, dila, dərd ilə yaran olamazsan
Əvvəl ki, dila, dərd ilə yaran olamazsan, Axır bil ani qabili-dərman olamazsan.
Mən xaceyi-dəhrəm deyü fəxr etmə, fəqir ol, Dərviş olamazsan, yürü, sultan olamazsan.
Heydər kimi gər Xeybəri-şirki yıxamazsan, Bu ərsədə bil, sən Şəhi-mərdan olamazsan.
Çün Turi-vücudunda təcəlli edəməzsən, Fir’on ilə sən Musiyi-Imran olamazsan.
Gər quşlara tə’limi-zəban etməz olursan, Bu ins ilə cins içrə Süleyman olamazsan.
Yə’qub olub axıtmaz isən xun cigərdən, Misrə irişib, Yusifi-Kən’an olamazsan.
Can elmini bu hücrədə təhsil edəməzsən, Adəm biki[i] bil, cisminə sən can olamazsan.
Səcdə etməz isən əhsəni-təqvimə görücək, Həq fəzlivü həq surəti-rəhman olamazsan.
Ey sufi, təvaf etmə üzü həccinə yarın, Ol eydə Nəsimi kimi qurban olamazsan.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info