Ey mükərrəm hüsni-surət, ey mütəhhər maü tin,

Rəhməti-lil-aləminsən, rəhməti-lil-aləmin.

Dövri-hüsnün ləmyəzəldir, ey camalın layəzal,

Bildigim elmül-yəqindir, gördügüm eynəl-yəqin.

Ey yanağın surəsi vəşşəms, üzün ayəti:

Hazihi-cənnati ədnin fədxəluha xalidin.

Külli-şey’ün halikün vəchindən ayrı şək degil,

Ey hidayət şəm’i üzün, vey saçın həblülmətin.

Qibləmizdir surətin, əlhəmdülillah, ey nigar,

Ta əbəd iyyakə nə’buddur camalın nəstəin.

Əsrimiş məstanə eynin sağərindən səlsəbil,

Susamış cənnətdə lə’lin abına mai-məin!

Nunü eynin, mimü dalın tilkə ayatül-kitab,

Lövhi-məhfuz oldu üzün, hüvə Qur’anün mübin.

Nəfxeyi-İsa gəlir şirin ləbindən canlara,

Sabit oldu kim, ləbindir möhbiti-ruhül-əmin.

Huri-eynin surəti ayinə oldu hüsnünə,

Şol səbəbdən xəlqə mərğub oldu həqdən huri-eyn.

Ey ləbin şə’nində münzəl ayəti-yöhyül-izam,

Canmıdır, yarəb, ləbin, ya xaliqi-canafərin?

Malikəl-hüsn oldu, ey dilbər, camalın ta əbəd,

Aşiqin dini budur, buldu Nəsimi yövmi-din.