Şol şəm’i gör ki, nuruna pərvanəyəm yenə,

Baş oynamaqda yoluna mərdanəyəm yenə.

Saqi, ləbindən əsrəmiş əvvəl qədəhdən uş,

Məstanə gözlərin kimi məstanəyəm yenə.

Qalu bəlada kuyi-xərabat idi yerim,

Şol mə’nidən mücaviri-meyxanəyəm yenə.

Bəzmi-əzəldə həmnəfəsim gərçi cam idi,

Şükr eylərəm ki, həmdəmi-peymanəyəm yenə.

Ey bilməyən bu cani-əzizin həqiqətin,

Canı bilənə sor ki, nə cananəyəm yenə.

Eşqində ay camalilə əfsanə, filməsəl,

Xəlqin dilində gör ki, nə əfsanəyəm yenə.

Əndişənin imarətini qılmışam xərab,

Şol gənci-binəhayətə viranəyəm yenə.

Yarəb, nə sehr edər şu pərişəklü şivə kim,

Zəncir-cə’di-zülfünə divanəyəm yenə.

Ey gövhərin bahasını, miqdarını bilən,

Əsdaf içində gör ki, nə dürdanəyəm yenə.

Üzündə, ey sənəm, görəli zülfü xalını,

Dami-bəlada danə kimi danəyəm yenə.

Kəşf eylədi Nəsimi dəhanın rümuzunu,

Müftahi-qeybə gör ki, nə dəndanəyəm yenə.