Dil bazarçısı yalandır, varmazam bazarına,

Gerçək olmaz əgridil, inanmazam iqrarına.

Sadiq oldur, dilini könlü ilə bir eyləyə,

Əgri dildən nəsnə gəlməz, durmuşam inkarına.

Varı möhnətdir cahanın, nə umarsan, ey könül,

Lə’nət olsun bu cahana, həm cahanın varına!

Dilbəri oldu kimin kim, fani dünya, aqibət

Keçdi ömrü, doymadı, irişmədi dildarına.

Taxta çıxmaq istəməz Mənsur olan, ya minbərə,

Hər ki, Mənsur oldu, çıxdı şahi-eşqin darına.

Dünyanın nazü nəimi cifədir, yə’ni nəcis,

Ey könül, tahirsən axır, sunma əl murdarına.

Həq bilir işini, səbr et, fariğ ol, qüssə yemə,

Vəqti yetsin bu cahanın, qoy və qatlan karına.

Hiç gül olmaz dikənsiz, hiç şadi qüssəsiz,

Dərmə gülündən anın, çün gülü dəgməz xarına.

Çün Nəsiminin qəmindən Fəzli-həq vaqifdürür,

Qəm degil gər kimsə olmaz müttəle’ əsrarına.