Ey ruhi-qüdüs, cifeyi-murdara yapışma!

Gülzari-cinanı qoyuban xara yapışma!

Məhbubi-əzəl, yari-əbəd var ikən, ey yar,

Əğyar ətəgin dutmavü əğyara yapışma.

Mənsur kimi istər isən mənzili-ali,

İtirmə bəqa darı, fəna dara yapışma!

Ey küpəyi incudan edən, məndən eşit pənd,

Söz dürrünü dut, lö’löi-şəhvara yapışma!

Qaludan əgər aləmə iqrar ilə gəldin,

İqrarını tərk eyləmə, inkara yapışma.

Ey mə’rifətin müshəfi, uş kənz ilə müsbah,

Miftah budur, məcməi-muxtara yapışma!

Mənlik satanın çünki dəğəl çıxdı qumaşı,

Var, ari mətah istə, bu bazara yapışma!

Kəsb eyləməyən axirəti, anı dəli bil,

Ey əql iyəsi, dünyayi-qəddara yapışma!

Saçı qaranın zülfünə yapışdı Nəsimi,

Ey badə verən ömrünü, zünnara yapışma!