Fəsad ilə dolu göylər edərkən tərsinə dövran.

Tükənməz qəmdən olmuşdu könül – dərdli, ürək – nalan.

Şərabım – qanlı göz yaşı, gözün peymanəsi – badəm,

Yerim bir külxən olmuşdu, ənisim ah ilə əfğan.

Kimə mən üns ilə baxdım, məni təshifi yandırdı.

Kimə qəlbimdə yer verdim, məni qovdu kənarından.

Ikimə mən yar dedim dərhal mənə o döndü nar oldu,

Vəfa umdumsa hər kəsdən cəfa etdi mənə hər an.

Hər hansı qapını döydüm, məni rədd etdilər dərhal,

Haranı məzil etdimsə, o mənzil oldu bir zindan.

Ümidlə baxdığım dostlar mənə xor baxdılar, əfsus!..

Təsəlli axtraran qəlbim buna heç tapmadı imkan.

Kimə mən dost dedim, gördüm dönüb öz düşmənim oldu,

Kimə mən ram oldumsa, dönüb mar oldu biiman.

Həyatdan bunca bezdim ki, gəlib təngə dedim: “ey kaş,

Bu dörd ünsür əzəl gündən olaydı xak ilə yeksan”.

Ki birdən daxili bir səs dedi: “səhv etmə, ay aqil,

Saqın sən, qafil olma, qaç, uzaş bu qəm yuvasından.

Məgər bilmirmisən hər kim gedərsə Tiflisə şəksiz

Olar hər bir fülusu zər, palazı ətləsi-əlvan.

Xüsusilə vəfadarlıq, təvazö, ehtiram, həm də

Yaman gündə dada çatmaq oranın şəninə şayan.

Yaşar orda bilikli bir fəzilət sahibi alim,

Ki, aləm içrə yoxdur heç onun mislində bir insan.

Hamı ondan qalar razı, hamı didarına mayil,

Alar hər kəs kömək ondan, fəqirlər dərdinə dərman.

Qədər əmrində bir quldur, fələklər hökmünə tabe,

Qəza həqdən gətirmişdir, ona qaziliyə fərman.

O hər bir sirrə arifdir, sözün yaqutinə sərraf,

Biliklərlə dolan qəlbi cahana nur saçır xəndan.

Görüşdə Rumidən artıq, məqamı Şəmsdən yüksək,

Bilikdə, fənni-hikmətdə böyükdür İbn-Sinadan.

Onunla Tiflisin xalqı gözəllikdə olub məşhur,

Necə gülşəndə gül qədri olar bülbüllə cavidan.

Deyəndə incə sözlər, ya fəsahət göstərən dəmdə,

Qoyar Səhbanı cxiclətdə, edər Xaqanini heyran.

Bütün qazilər ondan, bil, alarlar təfsirin dərsin,

Ona Qaziyyi-Beyzavi olar şagird-əlif, beyxan”.

Səbuhinin dili aciz onu vəsf etmək istərkən,

Gərəkdir üzbəüz durmaq, sora yazmaq ona dastan.

Mənə hatif dedi: “ruhum yaraşmaz ki, bu idrakla,

O cür dildarə çatmaqçın sənə mane ola hicran.

Bilik dünyasına hakim, vəfada misli yoxdur heç,

Onun idrakı çox yüksək, onun tərifi bipayan”.