Sirri-ənəlhəq söylərəm aləmdə, pünhan gəlmişəm
Sirri-ənəlhəq söylərəm aləmdə, pünhan gəlmişəm, Həm həq derəm, həq məndədir, həm xətmi-insan gəlmişəm.
Həm Lövhü Tovratü Zəbur, Incilü Qur’anü Sühəf, Həm mən kəlami-natiqəm, həm cəm’i-Qur’an gəlmişəm.
Həm ayəti-rəhman mənəm, həm rəhməti-rəhman mənəm, Həm vəhyi-mütləq söylərəm, həm nuri-yəzdən gəlmişəm.
Musa kimi didarına müştaqsan, gəl üştə gör, Anəstünaram, həm şəcər, Musi-bin-Imran gəlmişəm.
Sevdan ilə məst olmuşam, həm içmişəm qəmdən müdam, Məsti-ələstin camıyam niçün ki, tüğyan gəlmişəm.
Həm mən qələndərsurətəm, fərdəm, mücərrəd təcridəm, Oldum fəqirü həm gəda, həm mülkə sultan gəlmişəm.
La-reybə-illa vəchəhu gəldi anın vəchində uş, Aləmdə hüsnün vəchinə mən vəchi-bürhan gəlmişəm.
Hüsnü camalın nəqşini gördü əzəldə gözlərim, Bu hüsnə heyran olmuşam, mən nəqşə heyran gəlmişəm.
Mişkin saçın zülmatına yol bulmaq istər, Xızrı gör, Lə’lin şərabın içmişəm, mən abi-heyvan gəlmişəm.
Gəlmiş cahana şərh edər şimdi Nəsimi həq sözün, Ani kim idrak eyləsin, mən sirri-pünhan gəlmişəm?!
|