Bir şaha sən qulluq eylə, söhbətindən can bitər,

Bir sədəfdən çaşnı dadgil, dürr ilə mərcan bitər.

Söhbət etmə, söhbət etmə dəgmə hər nadan ilə,

Nadanın tərbiyətindən həm yenə nadan bitər.

Qafil olma əhli-dillər söhbətindən bir zaman,

Əhli-dillər söhbətindən şö’leyi-iman bitər.

Məskənətdən sən qaçarsan, gizli gəncdir bilmədin,

Lacərəm bu məskənətdən nisbəti-sultan bitər.

Ol əli kəsgil, buraxgil, xeyri yoxdur, şərri çox,

Dutgil imdi ol əli kim, xeyr ilə ehsan bitər.

Zalım oldun, zülm əkərsən yenə kəndi tarlana,

Zalımın zülmü şərindən tarlada üsyan bitər.

Bağçaya varma, varırsan sorma dapusu nədir,

Barı bir bağçaya girgil, gül ilə reyhan bitər.

Şol ağaca bənzəmə kim, kəsib oda yaxalar,

Balta zəxmindən əmindir anda kim, rümman bitər.

Ey Nəsimi, dürlü-dürlü dərdlər ol canındadır,

Bir eşik yastana gör kim, dərdinə dərman bitər.