Gər istəsən ki, fitneyi-aləm oyanmasın,

Dövri-qəmərdə əqrəbi-zülfün dolanmasın[1],

Göstər çəməndə nərgisə hər şam gözlərin,

Ta sübh olunca xabi-ədəmdən oyanmasın.

Yox məndə tab vəslinə, göstərmə ruyini,

Pərvanə şəmi görsə, nə mümkündü yanmasın.

Kuyin rəqibə məskən olub, gəlmərəm dəxi,

Nə görməsin gözüm və nə könlüm bulanmasın.

Sirri-dəhanini demə naəhl zahidə,

Qoy bixəbər qalıb belə əsrari qanmasın.

Canım çıxar çıxanda xətin gülüzardə,

Eylə xətin təraş, qoy ömrüm uzanmasın.

Derlər, nəvidi-vəsl verib yar Sabirə,

Xam olmasın, bu mətləbə hərgiz inanmasın.

İlk dəfə 1914-cü ildə “Hophopnamə”də çap olunmuşdur.