Məftuni-səri-zülfünə qüllab gərəkməz,

Rəncuri-ləbi-ləlinə innab gərəkməz.

Mehrabə sücud etmərəm, ey qibleyi-məqsud,

Qaşın görənə səcdeyi-mehrab gərəkməz.

Aç zülfünü, divanələri bir yerə yığma,

Bu firqəyə cəmiyyəti-əsbab gərəkməz.

Yatma xəmi-zülfündə nigarın belə rahət,

Aşiqlərə, ey xəstə könül, xab gərəkməz.

Mən nəşeyi-ləli-ləbi-canan ilə məstəm,

Saqi, mənə minbəd meyi-nab gərəkməz.

Hicrində rəvadır ciyərim qanı tökülsün,

Çeşmindən axan qətreyi-xunab gərəkməz.

Sirab eləyib ləli-ləbin Sabiri, ey şux,

Təbdari-qəmi-eşqinə qəndab gərəkməz.

İlk dəfə “Hophopnamə”nin 1914-cü il nəşrində çap olunmuşdur.