Tərk edər kim ki, şükri-neməti-nas

Etməyir vaqeən xudayə sipas;

Şakirani-vəsaili-nemət

Olur əlbəttə naili-nemət.

Artıq etdikcə şükr ifasın,

Hasil eylər könül təmənnasın.

Şəkəri-şükrdə həlavət var,

Şükrdə izdiyadi-nemət var.

Neməti-nasə şükr edən əlhəq,

Həzrəti-həqqə şükr edib mütləq.

Ind həqdəndir, çünki külli-əsas,

Həqqə racedir şükri-neməti-nas.

Şükr sərmayeyi-ibadətdir,

Şükr pərvaneyi-itaətdir.

Ey xuda, fəzlinə rica edərəm,

Mən nasıl şükrini əda edərəm.

Ki, dəqiqə-dəqiqə, anbəan,

Sabirə nemətin olur şayan.

İlk dəfə “Hophopnamə”nin 1914-cü il nəşrində çap olunmuşdur.