Müshəfdir anın üzü, еyivallah,

Nun, еynü mim, qülhüvəllah.

Mə’şuq ilə aşiq oldu vahid,

Qafvəl-qələm oldu, qissə kutah.

Sufi nə bilir təriqi-vəhdət,

Mеyхanəyə çünki bulmadı rah.

Min Yusifi çahına düşürmiş,

Şirin ləbi şol öyündüyü çah.

Qansı fələkin sitarəsisən

Kim, surətinə əsir olur mah?

Sənsən bu gün, еy əmiri-хuban,

Şirinlərə Хosrovu şəhənhaş.

Əhyayi-izam еdər Nəsimi,

Zülfün qoхusuyla hər səhərgah.