Aç dilini, yum gözünü, zahida,

Vird oxu, heç anlama mənasını!

Baxma bir ibrətlə bütün aləmə,

Görmə həqin nuri-təcəllasını!

Xüşk ibadətlə, quru zöhdlə

Anlama sən eşq müəmmasını.

Zöhdü öyüb, eyləmə inkari-eşq,

Şəxs bulur eşqlə mövlasını.

Qeysə əbəs vermə cünun  namını,

Görməyərək surəti-Leylasını.

Guşeyi-xəlvətdə oturma, kişi,

Bilmə həqin guşədə məvasını.

Qəsdin əgər yar isə, gəl, göstərim,

Varsa gözün, eylə təmaşasını.

Sənətə bax, saneinə pey apar,

Dərk elə keyfiyyəti-inşasını.

Leyk hanı səndə bəsirət gözü,

Ta görəsən vəcdi-dilarasını?!

Hu çəkib axır gəzəsən kubəku,

Tərk edəsən zöhd müsəllasını.

Küfrdə təqlid edəsən şairə,

Zikr edəsən şeri-müqəffasını.

İlk dəfə “Günəş” qəzetində (23 dekabr 1910, â„– 99) “Ə.C.” imzası ilə çap olunmuşdur.