- Nə xəbər var, məşədi?

- Sağlığın!

- Az-çox da yenə?

- Qəzet almış Hacı Əhməd də...

- Pah! Oğlan, nəmənə? Sən özün gördün alanda?

- Belə nəql eylədilər!..

- Dəxi kim qaldı, xudaya, bu vilayətdə mənə?!

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Dəxi bir başqa xəbər?

- Hac Cəfərin oğlu Vəli

Qoyub uşqolaya oğlun...

- O qurumsaq da?

- Bəli!

- Sənə kim nəql elədi bu sözü?

- Bilməm kim idi.

- Oylə isə ona da min kərə lənət deməli!..

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Dəxi bir başqa xəbər yoxmu?

- Tanırsan Qəfəri?

- Nə Qəfər? Hansı Qəfər?

- Mirzə Mənafın pədəri!

- Tanıram!

- Dün o da bir şübhəli kəslə danışıb...

- Kim deyirdi?

- Yedici Xansənəm arvadın əri.

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Yenə bir başqa xəbər varmı?

- Bizim qonşu Kərim...

- A... A... A?..

- Bəli, hə... hə!..

- O nə qayrıb, de görüm?

- “Molla Nəsrəddin” alıb, həm özü, həm oğlu oxur.

- El bütün kafir imiş ölkədə, yoxmuş xəbərim!

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Mənə bir boylə xəbər çatdı: Səməd dam-daşını

Satıb, onversetə göndərmək üçün qardaşını...

 - Bu xəbər doğrudur, ancaq bunu da bilməlisiz:

Özü də çəkmə geyib, saç da qoyubdur başına...

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Bir belə söz də deyirlər ki, sizin Kalba Aşır

Yeni məktəbçilər ilə gecə-gündüz yanaşır?!

- Bəli, düzdür bu dəzi!..

- Heyf, o dövlətdən ona!..

Dövlət azdırdı onu, dini-xudadan uzaşır...

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- Doğrudurmu ki, Bədəl də qoyub ağzın yabana,

Danışır bir para sözlər ki, dəyir rövzəxana?

- Bəli, qurbanın olum, lap o çıxıb məzhəbdən!

- Görməyirsənmi şişib boynu, dönüb bir qabana?!

Bu isə pəs o ləinin də işi qullabıdır,

Dinü imanı danıb, yoldan azıbdır, babıdır!

- O qurumsaq Cəbi də gözləməyir hörmətimi,

Burda-orda, belə derlər ki, edir qiybətimi...

- Bəli, hətta bu işin üstə onun arvadına söymüşəm!

- Borcun odur, - gözləmisən qeyrətimi...

Mən də hər daim ona yağdırıram lənətimi,

Başlayıb dəvətimi, ərz edib hacətimi

Vəqfi-nifrin edərəm həm günümü, saətimi,

Deyərəm xəlqə: bu bidinin işi qullabıdır,

Siz də lənət oxuyun, çünki bu məlun babıdır!..

İlk dəfə “Molla Nəsrəddin” jurnalında (14 mart 1910, â„– 11) “İmza (.......)” imzası ilə çap olunmuşdur.