|
MƏNİMTƏK
Səd şükr ki, yox indi bu saətdə mənimtək Bir mömini-pakizə bizim kətdə mənimtək!
Sabiqdə ki, əyyami-tüfuliyyətim idi, Əhli-nəzəri valeh edən surətim idi, Ərbabi-həvəs məsti-meyi-vüslətim idi, Vəqtə görə bir parə əməl adətim idi, Bir tifl ola bilməzdi ləyaqətdə mənimtək Hacı əmulərlə ola söhbətdə mənimtək!
Vəqta ki, cəvan oldum, iyirmi beşə çatdım, Əvvəlki işin vəqti ötüşdü, onu atdım, Əmma demə tənbəl kimi bir güşədə yatdım, Aşma işin üstün ki, nə aldım və nə satdım... Ancaq görüyorsan ki, bu saətdə mənimtək Yox bir kişi dövlətdə bizim kətdə mənimtək!
Hər şüğl üçün ərbabi ilə durdum, oturdum, Hər seydi şikar etmək üçün damımı qurdum, Hər vəqtə münasib olaraq fənnimi vurdum, Tapdım yeni bir hiylə, olardan geri durdum, Indi baxasan cümlə cəmaətdə mənimtək Haşa, görəsən bir kişi taətdə mənimtək!
Gördüm bu cəhan əhlini mən çünki məcazi, Əvvəlcə olub məşhədi, vongah hicazi, Hacdan qayıdıb aldım ələ şüğli-nəmazi, Saldım araya məsəleyi-tulü dirazi, Gördüm ki, dəxi yoxdu həqiqətdə mənimtək Bir mömini-pakizə bizim kətdə mənimtək!
Qare, sözümü dərk elə, gər varsa şüurun, Fənnin var isə örtüləcək cümlə qüsurun, Gər sadə isən min də əgər olsa hüzurun, Zülmət görünüb dideyi-müfsidlərə nurun Təkfir edəcəkdir səni, əlbətdə, mənimtək Min mömini-növsaxtə hər kətdə mənimtək! Hasil, nə sayaq isə, bu saətdə mənimtək Yox bir kişi hörmətdə bizim kətdə mənimtək!..
İlk dəfə “Molla Nəsrəddin” jurnalında (10 noyabr 1908, â„– 45) “Əlhac” imzası ilə çap olunmuşdur.
|