Еy ləbin abi-çеşmеyi-hеyvan,

Təl’ətindən хəcil məhi-taban!

Qamətindən qiyamət oldu zühur,

Еyyühənnas, əlləməl-Qur’an.

Həq kəlamı üzün bəyanıdır,

Ənzəruna bisurətir-rəhman!

Alimül-еlm cümlə əşyasan,

Ma ləna qеyrəküm vəla dəyyan.

Zahirü batin, əvvəlü aхır

Səndən ötrü zühuri-şərhü bəyan.

Zati-mütləqsən, еy хücəstəliqa,

Küntü kənzin bəyanı oldu əyan.

Küfrü iman süfatı zülfü rüхün,

Bilməyən küfrü bilmədi iman.

Sirri-tövhidə irmədi münkir,

Adəmə səcdə qılmadı şеytan.

Həqqi bildi, Nəsimi, həqq ilədir,

Həq bilənə nədir bu mülki-cahan?