HÜNƏR QALASI
ƏmÇyi, zÇhmÇti sevmÇyÇn insan HÇmişÇ yadlara yavıncı olur. Loğman da dÇrdinÇ tapmayır dÇrman HÇmdÇmsiz otaqda zarıncı olur.
HÇr insan qÇlbindÇ min arzu yatır, ZÇhmÇt sayÇsindÇ murada çatır. KimlÇr ki tÇrini torpağa qatır, ƏmÇyin bÇhrÇsi, sevinci olur.
VÇtÇnin sevmÇyÇn vaxtsız qocalır, Könül rübabında "vay" nÇfsÇ çalır Xalqın sevÇn, xalq ÇlilÇ ucalır, Qolunda qüdrÇtli el gücü olur.
Güzgüdür insana sÇnÇt dünyası, O ayna göstÇrir lÇkÇni, pası. Sökülmür, dağılmır hünÇr qalası, HÇr tÇmiz ürÇkdÇ bir bürcü olur.
Cavan Hüseyn, sözü ürÇkdÇ bişir, Çiy söz yaşamayır, qiymÇtdÇn düşür. SÇnin dÇ beynindÇn gövhÇr yetişir, Dodağından düşÇn söz inci olur.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info