Ey müqǝddǝs Vǝtǝn, ey ana torpaq,

Ürǝyim sǝnindir, al ǝmanǝti,

Bir cüt körpǝm qalır sǝndǝ yadigar,

Tapşırıram sǝnǝ, bil ǝmanǝti.

Kimdir mǝnim kimi kǝnar elindǝn,

Ayrı düşÇn günün sanar elindǝn.

Bülbül ayrı düşÇr qönçǝ gülündǝn

O bağ ǝmanǝti, gül ǝmanǝti.

Əhdim budur: yar çırağı sönmǝsin,

Özgǝ bülbül dal budağa qonmasın,

Yara tapşır - hǝr sözǝ inanmasın,

Dodaq ǝmanǝti, dil ǝmanǝti.

O da getsin öz dostunu arasın,

Tez sağaltsın ürǝyinin yarasın,

Saçlarını sığallasın, darasın.

Ay qabaqda cığa tel ǝmanǝti.

Çǝkǝrǝm uzaqda mǝn intizarı,

Ölüncǝ unutmam o düz ilqarı,

Hüseynin dostuna var e`tibarı,

Yetirǝcǝk sǝnǝ, al ǝmanǝti.